کد مطلب:321254 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119

استدلال به آیات شریفه (انما ننذر من اتبع الذکر) و آیات دیگر
گفته است مشیة اولیه جامع اسماء و صفات است و محل ظهور فعال لما یرید چنانچه اوامر و احكام و مناهی یهود از اصول و فروع طائف حول توریة است كه بر آن حضرت نازل و از آن حضرت ظاهر شد و كذلك انجیل كه خلاصه و ثمره و نتیجه و در مقامی تفصیل توریة است و جمیع ما یحتاج آن امت طائف حول انجیل است و قرآن كه محیط و مهیمن بر توریة و انجیل است و آنچه در اسلام است از توحید و نبوت و ولایت و عدل و امامت و معاد و جنت و نار و حساب و عقاب حتی جزئیات مسائل فروعیه طائف حول این كتاب مستطاب است و این فرمان حضرت رب الارباب چه بسی واضح و مبرهن است كه ذات بیچون مقدس از غیبت و ظهور و طلوع و غروب و صعود و نزول و حلول و دخول است و منزه است از وصف واصفین و ادراك مدركین و مشیته اولیه و حقیقت محمدیه است مظهر اسماء و صفات و صاحب كتاب و آیات و او است مقصود كه در قرآن نازل شده الذین یؤمنون بالغیب انما تنذر من اتبع الذكر و خشی الرحمن بالغیب و اخبار و آیات و دلایل افاقیه و انفسیه بر این مطلب بسیار است بلكه
مجمع علیه جمیع ملا است كه غیب مذكور در هر یك از كتب قبل مقصود ظهور موعود بعد است كه در آن ایام مكنون و مخزون و مستور از عرفان و انظار و ادراك بوده چنانچه ثمره در شجره پنهان است و مقصود از شجر ثمر است و از این جهت است كه اطلاق غیبت بر آن شمس اولیه نموده اند و این است مقصود از عالم ذر كه در كتب ماثور است و هر كتاب قبلی عهد ولایت بعد را گرفته و جمیع قرآن حقیقت همین یك مطلب شریف است ولله المثل الاعلی و لكلمته مثل العلیا.